Zakamarki mojej kuchni

"...Se mi perdo non perderti se cado non cadere. Perchè il mio dio parla la mia lingua, mi cammina nelle scarpe ed ha il mio nome inciso in un nulla infinito. Mi sento sola ma non sono sola, mi sento afflitta ma non sono afflitta veramente. Poichè c'è differenza tra l'essere e il sentirsi essere Ed ecco, io sono al di là di ciò che sento. E' solo ciò che non capisco il metro del mio dolore. Se mi affanno non affannarti, se piango non piangere. Sono solo gocce bollenti che solcano e arrossano la pelle reclamando attenzione....." Cristina Khay

W trakcie opracowania:
cd.nastąpi............................................................

O mnie:

Zakamarki mojej kuchni, to dwa różne światy: świat tradycyjnej polskiej kuchni,pełnej wspomnień, refleksji, niezapomnianych wrażeń  z dzieciństwa, młodości,rodzinnych spotkań pełnych ciepłej atmosfery , to zapach świątecznego, pieczonego ciasta zmieszany z zapachem pasty do podłogi, to refleksje i zaduma  ,to szara rzeczywistość. Ten drugi zakątek, to terażniejszość, to świat,w którym znalazłam się przez przypadek, ale z własnego i świadomego wyboru, to świat ,w którym przyszło mi żyć ,to świat, do którego musiałam się przystosować, którego wady i zalety musiałam zaakceptować. Moje zakamarki kryją w sobie dwa odmienne style życia,to odmienne sposoby przygotowania potraw i sposoby odżywiania. en pierwszy styl  związany z tradycjami i moim domem rodzinnym ,towarzyszy mi wówczas, gdy po kilkumiesięcznej nieobecności wracam do Polski. Ten drugi styl, to kuchnia,którą poznałam kilka lat temu/ to już 10 / i którą z konieczności,a potem z ciekawości i zamiłowania chętnie wprowadziłam w swoje życie. To tradycyjna i współczesna kuchnia włoska.

Kiedy jestem w Polsce gotuję i jem po polsku,ale kiedy mieszkam w Italii gotuję i jem po włosku. .................................................................................................................